به نقل از «ایرنا»

چه زمانی حال شما خوب است؟

تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۵۵۲۹۲

اوج اهمیت رحمت خدا آنجایی مشخص می‌شود که بدانیم خداوند، یکتا آفریننده و قانون‌گذار خلقت است. هیچ‌کس جز او نمی‌تواند در این دنیا قانون جدیدی در طبیعت قرار ‌دهد یا قانونی را تغییردهد. مثلا کسی نمی‌تواند شتاب جاذبۀ زمین را به دلخواهِ خود کم یا زیاد کند یا قانونی بگذارد که بر اساس آن، حسادت باعث پیشرفت انسان‌ها شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تمامی قوانین خلقت، توسط یک خالق گذاشته شده است و او مهربانترین مهربانان است.

ایمان به این مفهومِ به ظاهر ساده، بسیاری از مشکلات بشریت را حل کرده و می‌کند. در اکثر فرهنگ‌های کهن، باور نادرستی وجود داشته که «ثنویت» نام دارد. مردم در آن زمان می‌پنداشتند که دنیا یک خدای خیر دارد و یک خدای شر. گمان می‌کردند این دو خدا پیوسته باهم در جنگ هستند و هیچ‌یک، هیچ‌وقت به طور کامل مغلوب نمی‌شود و هر ‌دو همیشه باقی هستند. برخی قوانین توسط خدای خیر گذاشته می‌شود که به نفع مخلوقات است. برخی قوانین را هم خدای شر می‌گذارد که به ضرر مخلوقات است. انسان‌هایی که چنین تفکری داشتند، مجبور بودند هر دو خدا را بپرستند؛ خدای خیر را برای گرفتن نعمت و خدای شر را برای دفع ضرر. مثال بارز این تفکر در میان مردم غرب آسیا در مورد بُت «هُبَل» بود؛ بُتی که همواره باید کودکان را برای او قربانی می‌کردند تا از شر او در امان باشند. در فرهنگ آسیای شرقی و چین نیز مردم از گذشته‌های دور تا همین حالا به دایرﮤ «ین ‌و یانگ» که مظهر دونیم بودن جهان است، اعتقاد دارند؛ دونیم یعنی نیمی شر و نیمی خیر.

در تایلند و برخی از کشورهای آسیایی در جلوی درِ خانه، جایگاهی هست که گل و غذا و ادویۀ خوشبو می‌گذارند تا ارواح خبیث و سرگردان از آنها بخورند و استشمام کنند و به ساکنین آن منزل آسیب نزننددر فرهنگ ثنویتِ پیش از اسلام، اهریمن و اهورامزدا هر دو صاحبان قدرتی مستقل بودند. هم اکنون در تایلند و برخی دیگر از کشورهای آسیایی، جلوی درِ خانه، جایگاهی هست که گل و غذا و ادویۀ خوشبو می‌گذارند تا ارواح خبیث و سرگردان از آنها بخورند و استشمام کنند و به ساکنین آن منزل آسیب نزنند. این افراد برای ارواح خبیث، قدرت مستقلی متصور هستند که می‌توانند به آنها صدمه بزنند.

اسلام و ادیان توحیدی به شدت با این تفکر مقابله کرده‌اند. ما خدای یکتایی را می‌پرستیم که هرچه داریم به واسطۀ رحمت اوست. ما از او می‌خواهیم تا ما را بیشتر در رحمتش داخل کند. اگر از او می‌ترسیم، به خاطر این نیست که به ما آسیب می‌زند، بلکه برای این است که مبادا به خاطر رفتار و اعمال بد ما، رحمتش را از ما دور کند. هرچه انسان به واسطۀ دعا و نماز، بیشتر با خدا ارتباط برقرار کند، از مهربانی او نصیب بیشتری می‌برد، نیروی درونش قدرتمندتر می‌شود و با امکانات و قوای بیشتری به سوی موفقیت گام برمی‌دارد.

خدا دوست دارد انسان‌ها او را به نام رحمتش بخوانند و بستایند. به او رو کنند و خود را لبریز از رحمت معجزه‌آسای او ببینند

سورۀ حمد که خدا آن را در نمازهای روزانه واجب کرده و ما آن را دست کم ۱۰ بار در روز می‌خوانیم، انسان را با لطافت خاصی به رحمت خدا پیوند می‌زند. خدا دوست دارد انسان‌ها او را به نام رحمتش بخوانند و بستایند. به او رو کنند و خود را لبریز از رحمت معجزه‌آسای او ببینند. راز قدرت نماز در پر شدن از رحمت خداست. می‌خواهم یکبار سورﮤ حمد را با هم مرورکنیم تا این شهد را با هم بنوشیم. اگر می‌خواهید نماز، شما را به رحمت و مهربانی خدا نزدیک‌تر کند، این مفاهیم را از قرآن بیاموزید و با احساس و باور آنها را تکرار کنید:

«بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَنِ ٱلرَّحِیمِ»؛ به نام خداوندی آغاز می‌کنم که هر آنچه آفریده است و هرآنچه کرده و می‌کند، بر اساس مهربانی و رحمت است. او کارش مهربانی است.

«ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَالَمِینَ، ٱلرَّحْمَنِ ٱلرَّحِیمِ»؛ او را ستایش می‌کنم. زیرا تمام خوبی‌ها از اوست و تمام زیبایی‌ها حاصل رحمت اوست. تشکر در اینجا کافی نیست، باید او را به مهربانی‌اش ستود. باید بگویم که تمام ستایشگرانِ عالم هنگامی که لب به ستایش می‌گشایند، در حقیقت محبّت و مهربانی او را می‌ستایند. زیرا همۀ خوبی‌های عالم، حاصل رحمت بیکران اوست. باید او را بپرستم و باید او را بستایم، از بس که زیبایی و خوبی آفریده است. مرا آفریده که نظاره‌گر باشم و از این‌همه زیبایی و لطفش لذت ببرم و تا می‌توانم ستایشش کنم.

«مَالِکِ یَوْمِ ٱلدِّینِ»؛ خبر خوش این است: آن خدایی که این قدر خوب و مهربان است، هم‌او صاحب‌اختیارِ روز جزا است. سر و کار ما در آن دنیا هم، خوشبختانه با آن مهربان‌ترینِ مهربانان است.

«إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ»؛ همه‌چیز در این دنیا در اختیار توست. من جز تو به کسی سرسپردگی ندارم و از غیر تو چیزی نمی‌خواهم، زیرا همگی به رحمت تو پایدار هستند. تنها از تو یاری می‌طلبم، زیرا همه‌چیز در اختیار توست و تو از روی رحمت، همواره آمادۀ کمک و بخشندگی به بندگان هستی. به مهربانی تو یقین دارم و آن را بارها در زندگی دیده‌ و تجربه کرده‌ام. پس برای خواستن، به جایی جز درگاه تو نخواهم رفت.

«ٱهْدِنَا ٱلصِّرَاطَ ٱلْمُسْتَقِیمَ»؛ خدایا! مرا در صراط مستقیمِ موفقیت در دنیا و آخرت قرار بده.

«صِرَاطَ ٱلَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ ٱلْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا ٱلضَّالِّینَ»؛ و آن صراط، راهی است که انسان را ذیل رحمت تو می‌آورد. من از تو می‌خواهم که مرا هم به راه کسانی رهنمون شوی که توانسته‌اند در دامنۀ رحمت تو قرار بگیرند و نعمت‌های تو را دریافت کنند. نه راه کسانی که از رحمت تو خارج شده‌اند و مورد خشم و غضب و نامهربانی تو قرار گرفته‌اند و نه راه کسانی که این‌همه مهربانی تو را ندیدند و به جای اینکه به سوی دامان مهر تو حرکت کنند، به سوی سراب‌هایی دروغین از مهربانی و رحمت، در این دنیای فریبنده حرکت کردند. کسانی که خیال کردند می‌توانند رستگاری را در خارج از رحمت تو بیابند. آنها همان‌هایی هستند که دریای مهرِ گستردﮤ تو را ندیدند و مأیوسانه و ناامیدانه، به سوی کویرهای خشک و بی‌آب شیطانی تغییر مسیر دادند.

قانون جذب

می‌توانید هرشب در نماز عشاء، برنامۀ روز بعد را مرور کنید و در حضور خدا و در سجادﮤ عبادت به او بگویید که در چه کارهایی بیشتر به رحمت او نیاز دارید و در کجا می‌خواهید تأثیر دعاهایتان را ببینید. اگر فردا ملاقات مهمی دارید یا یکی از اعضای خانواده امتحان سختی دارد یا قرار است در یک مسابقه شرکت کنید یا برای استخدام با مدیر مربوطه مصاحبه دارید، به خدا بگویید که در آن لحظات به مهربانی او نیاز دارید. دقیقا توضیح دهید و خود را در آن زمان و مکان فرض کنید و باور کنید که غرق رحمت الهی شده‌اید. آرامش عجیبی وجودتان را می‌گیرد. سعی کنید! امتحان کنید!

حامد فتوت‌احمدی؛ پژوهشگر علوم قرآن و حدیث

در نماز صبح هم فرصت دارید دوباره آنها را مرور کنید و بر آمادگی خود بیافزایید. می‌توانید با قلبی پر از توان و قوّتِ برگرفته از قدرتِ لایزال الهی به سوی سرنوشت بروید و آن را با تلاش و کوشش بسازید. این خواستن، شما را ذیل رحمت خداوند قرار می‌دهد. در بخش‌های قبل گفته شد که رحمت خدا همیشه و همه‌جا هست. این طور نیست که شما با دعا و نماز، توجه‌ خدا را به سوی خود بکشید و او به شما مهربان شود بلکه این شما هستید که از طریق دعا و رفع موانع، وارد حوزﮤ رحمت خدا می‌شوید. این شمایید که باید حرکت کنید. خدا پیش از این، کارِ خودش را انجام داده و رحمتش را گسترده است. اکنون نیز اراده کرده به شما کمک کند تا به آن رحمت نزدیک شوید و خود را درون آن غرق کنید. در این اصل، همه چیز به خود انسان بستگی دارد. این انسان است که انتخاب می‌کند مورد مهربانی قرار بگیرد، یا از آن خارج شود.

حالِ خوب در این دنیا، فقط از راه رحمت خداوند برای انسان پدید می‌آیدبگذارید یک راهکار به شما بگویم تا بفهمید آیا در متن جریان رحمت الهی قرار دارید یا برای آن مانعی ایجاد کرده‌اید. هروقت به ‌خودتان نگاه کردید و دیدید با وجود همۀ مشکلات دنیایی حالتان خوب است، از گذشته حسرت نمی‌خورید و غم آینده را در دل ندارید و چیزی نیست که شما را بترساند، یعنی شما مورد رحمت هستید. حالِ خوب در این دنیا، فقط از راه رحمت خداوند برای انسان پدید می‌آید. حال خوب به این معنا نیست که شما مشکلی در زندگی ندارید. یعنی اگر مشکلی هم هست، با کمک خدا حل می‌شود و نمی‌تواند حال شما را بد کند. به هر حال یا این مشکل، حاصل رحمت خداست که خودش نعمت است و جای ناراحتی ندارد یا اگر از رحمت خدا نیست، خیلی کوچک‌تر از رحمت خداست و شما به کمک خدا آن را حل خواهید کرد. پس دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.

باید با دعا و نیایش به خودتان انگیزه بدهید که بهتر تلاش کنید. مهر خدا شامل کسی می‌شود که بیشتر دعا و بیشتر تلاش می‌کند. این تلاش در قرآن به «عمل صالح» تعبیر می‌شود. هیچ‌کس بدون عمل، به جایی نمی‌رسد. برای رحمت خدا باید تنبلی و توهّم را کنار گذاشت. باید تلاش کرد و جنگید.

خداوند وقتی آدم را از بهشت بیرون کرد، می‌دانست که در این دنیا انسان‌ها با انواع مشکلات، سختی‌ها و ترس‌ها مواجه می‌شوند. بنابراین از طریق پیامبران، راه هدایت را به انسان‌ها نشان داد و فرمود «اگر از این راه بروید، هیچ‌کدام از این سختی‌ها نمی‌توانند شما را ترسان و نگران کنند و شما می‌توانید با همان حال خوبی که در بهشت داشتید، زندگی کنید.»

خدا فقط جسم انسان را از بهشت خارج کرده است اما هنوز انسان‌ها می‌توانند ذیل رحمت او، در همین دنیا مثل بهشت زندگی کنند و بهترین احوال را هم داشته باشند. فقط فرقش این است که از ما می‌خواهد از طریق راه هدایتی که خودش مشخص کرده به سویش حرکت کنیم. رمز حال خوب اولیاء خدا نیز همین است. آنها نمی‌ترسند و نگران نیستند، زیرا می‌دانند در راه هدایت حرکت می‌کنند و مورد رحمت خدا قرار دارند.

فرهنگ قرآن و معارف ۰ نفر محمدرضا جعفرملک برچسب‌ها ستاد اقامه نماز کشور قرآن سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی اخلاق

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ستاد اقامه نماز کشور قرآن سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی اخلاق ستاد اقامه نماز کشور قرآن سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی اخلاق رزرو هتل نزدیک حرم امام رضا انسان ها رحمت خدا رحمت تو رحمت او

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۵۵۲۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با«مست عشق» کرک و پر حسن فتحی ریخت؟!

همه‌چیز در مست عشق سردستی است. چه رابطه مرید و مرادی مولانا با شمس باشد چه خواستگاری دفعی شمس از کیمیا خاتون، چه رابطه آن سردار نظامی با آن کنیزک مسیحی و چه جمع شدن این سه ضلع در کنار هم.

به گزارش مشرق، مثلا اسمش را بگذاریم نهضت آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت! پدیده یک دهه اخیری که به مدد خط تولید سری‌دوزی همسایه شمال‌غربی‌مان در ترکیه راه افتاده.

این نهضت باید بفروشد، صادرات داشته باشد و دلار وارد کند. لاجرم باید عامه‌پسند باشد و لاجرم‌تر آنکه برای این عامه‌پسند بودن نباید خیلی توی مسائل غور کند. هر چیزی که بخواهد دستگاه هاضمه مخاطب را به زحمت هضم و پرداخت بیندازد و او را به گاوگیجه گرفتن انداخته باید قیچی شود.

جالب است بدانید که این نهضت از سال ۲۰۱۰ سایر پهلوان‌های رقبای سریال‌ساز در دنیا را زده به گاراژ و بعد از صنعت عظیم فرهنگ سریال‌ساز ایالات‌متحده در رتبه دوم دنیا قرار گرفته و مدام هم دارد به طول و عرض و ارتفاعش اضافه می‌شود.

سر ریز این خروجی هم به مدد ده‌ها شبکه ماهواره‌ای ریخته می‌شود توی حلق مردم منطقه در خاورمیانه و منطقه بالکان و برگردانش در ایران هم پر کردن سبد مصرف فرهنگی بخشی از قشر متوسط و رو به پایین جامعه که زیر ضرب مشکلات اقتصادی و در فقر تولیدات رسانه ملی، سرگرمی فرهنگی رایگان دیگری ندارد جز شبکه‌های ماهواره‌ای ترک و تخم‌وترکه‌های ایرانی‌شان. حتما صنعت سریال‌سازی ترک -‌حداقل آن قسمی که مخاطب فارسی‌زبان در یک دهه اخیر با آن روبه‌رو بوده- را هزار و یک ویژگی مخصوص به خود را دارد اما اگر خواسته باشیم دال مرکزی این هزار و یک ویژگی مخصوص را ذیل یک دال مرکزی جمع کنیم، آن دال مرکزی آن چیزی نیست جز «پرداخت سردستی»!

خصوصیت اصلی این جناب آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت در همه‌ چیز، سردستی و سطحی بودن است چه زمانی که روایت زندگی می‌کند، چه زمانی که روایت حماسه می‌کند، چه زمانی که راوی خداست و کنش و واکنش‌های غیرمادی این عالم چه زمانی که با لعاب اروتیسم و جاذبه‌های غلیظ جنسی در جایگاه روایت عشق و خیانت خلق‌الله نشسته.

اصلا مساله این نیست که مای انسان ایرانی چقدر با این مفاهیم سر صلح داریم یا آشتی؛ مساله آن است که همه‌ چیز در این خط تولید سردستی است و فاقد عمق و فست‌فودی. در منظومه زیستی انسان امروز جایی برای «تامل» نیست. همه چیز برای مصرف است. لاجرم صنعت فرهنگ آن هم ورژن ترکش هم از این قاعده مستثنی نیست.
آنتی تورکیش کانسپچوآل آرت شاید قصه بگوید، پیرنگ داشته باشد و برخلاف صنعت فرهنگ مد شده این سال‌های سینمای ایران، پایان مشخص و غیر شرحه شرحه‌ای هم داشته باشد، اما خروجی محتوم هر نوع ورودی ولو متعالی به این دستگاه پرداخت تحلیلی، سطحی شدن است و سردستی و مبتذل شدن. هر چیزی تولید می‌شود که فقط «مصرف» شود. «تامل» کردن، سرعت مصرف را پایین می‌آورد پس باید از آن دور شد.

خروجی این حالت سطحی و سردستی شدن است آنقدر که بعضا حس می‌کنی دارد به شعور مخاطب توهین می‌شود. این ۴۵۱ کلمه را عارض شدم که این را بگویم «مست عشق» هم بدجور به این آفت مبتلاست حالا گیریم راوی نوعی عشق باشد در جایگاه صلح کل عالم هستی نشسته بدون زهرماری‌های مرسوم در همتایان ترکش! خروجی اما همان همیشگی است؛ سردستی و سطحی و به‌قدر اقتضائات سینمای ایران بهره گرفته از مثلث و مربع‌های عشقی!

همه‌چیز در مست عشق سردستی است. چه رابطه مرید و مرادی مولانا با شمس باشد چه خواستگاری دفعی شمس از کیمیا خاتون، چه رابطه آن سردار نظامی با آن کنیزک مسیحی و چه جمع شدن این سه ضلع در کنار هم که قرار است مفهوم اصلی مست عشق را بسازد که از سنتز پا گذاشتن هر یک از کاراکتر روی شخصیت سابق‌شان حاصل می‌شود.

مولانایی که دیگر آن فقیه سنگین سر کرده در کتاب و درس نیست و شمسی که معترف است به شکستن خویش و فروتنی در برابر عشق کیمیا خاتون و درنهایت هم خودشکنی آن فرمانده نظامی که به خود می‌آید! انگار که مخاطب باید همه‌چیز را پیش‌فرض پذیرفته‌شده بداند تا کارگردان به‌سرعت قصه‌اش را بگوید و به سرانجامی برساند و سوژه را مصرف کند. این سطحی‌نگری و سردستی بودن نقطه مقابل کارنامه حسن فتحی است.

کافی است مست عشق را بگذارید کنار «شب دهم»، «مدار صفر درجه»، «پهلوانان نمی‌میرند»، «میوه ممنوعه» یا حتی «شهرزاد» که بین ساخته‌های فتحی، عامه‌پسندترین اثرش محسوب می‌شود تا مشخص شود این آنتی‌ تورکیش کانسپچوآل آرت چه بلایی سر فتحی آورده. آقای فتحی! چه داری می‌کنی با خودت؟!

منبع: روزنامه فرهیختگان